عاشقانه‌ها

با تو عاشقانه خواهم‌زيست که اگر روزي خورشيد عمرم غروب کرد به سراغم بيايي و يک قطره اشک برايم هديه بياوري، افسوس وقتي بيايي و پنجرة دلم را بشويي، نمي‌توانم بر دستان پر از محبتت بوسه زنم و بر هر قدمت سجده کنم.

آن‌گاه که از من فقط يک اسم باقي مي‌ماند به ديدار من بيا، که با هر نفست تا دميدن آن صبح مسيحايي، دوباره زيستن را تجربه کنم.
هر غروب که آمدي يک قطره عشق بياور تا عطش انتظارم فروکش کند.
تو را نديده‌ام؛ اما ... 
اماما ...
تو را نديده‌ام؛ اما عشق تو در ژرفاي وجودم ريشه کرده است و ساقة پيچک هستي‌ام از همان‌کودکي به پاي درخت تنومند مهر تو پيچيده است.
از هم‌‌اکنون سوگند مي‌خورم تا ياد تو را در دل، چون آبشاري براي آبياري گل‌هاي ايران‌زمين حفظ کنم. و نخواهم گذاشت چشمة زلال انقلاب با غبارهاي سياه استکبار، گل‌آلود شود.
حميده زهراب

اين ره است و ديگر دوم ره نيست
اين درست و ديگر دوم در نيست
اگر گفتند: به اذن کي آمدي؟ بگو شنيدم
بر ضيافتخانه فيض نوالت منع نيست
در گشاده است و صلا در داده خوان انداخته
اگر گفتند تا بحال کجا بودي؟ بگو راه گم کرده بودم
اگر گفتند چي آوردي؟ بگو: اولا: دل شکسته که از شما نقل است:
در کوي ما شکسته دلي مي خرند و بس
بازار خود فروشي از آن سوي ديگر است
و ثانيا:
جز نداري نبود مايه دارائي من
طمع بخششم از درگه سلطان من است
و ثالثا: الهي آفريدي رايگان، روزي دادي رايگان، بيامرز رايگان، تو خدايي نه بازرگان.
اگر گفتند برونش کنيد بگو:
نمي روم ز ديار شما به کشور ديگر
برون کنيد از اين در در آيم از در ديگر
اگر گفتند اين جرئت را از که آموختي بگو از حلم شما.
اگر گفتند قابليت استفاضه نداري بگو قابليت را هم شما افاضه مي فرماييد.
باز اگر از تو اعراض نمودند بگو:
به و الله و به بالله و به تالله
بحق آيه نصر من الله
که مو از دامنت دست بر نديرم
اگر کشته شوم الحکم لله
اگر گفتند: مذنبي بگو: شنيدم شما غفاريد. ثانيا: ملک نيستم. آدم زاده ام. ثالثا:
نا کرده گنه در اين جهان کيست بگو
آن کس که گنه نکرده و زيست بگو
من بد کنم و تو بد مکافات کني
پس فرق ميان من و تو چيست بگو
اگر گفتند: اينحرفها را از کجا ياد گرفتي بگو:
بلبل از فيض گل آموخت سخن ور نه نبود
اينهمه قول و غزل تعبيه در منقارش
اگر گفتند: چه مي خواهي بگو:
جز تو مارا هواي ديگر نيست
جز لقاي تو هيچ در سر نيست

منابع مقاله:
هزار و يک نکته، حسن زاده آملي، حسن؛

هشت سپاس از خداوند در دعای ابوحمزه

سپاس خدایی را سزاست که با من بردباری می‌کند انگار که من هیچ گناهی نکرده‌ام. به گونه ای در من می نگرد انگار که هیچ خطایی از من سر نزده است. با من طوری رفتار می‌کند انگار که هیچ لغزشی نداشته‌ام.
مشرق-  ابوحمزه ثمالی دعایی را از امام سجاد علیه السلام نقل کرده که امام زین العابدین علیه السلام هر شب ماه رمضان آن را تلاوت می‌فرموده اند:
سپاس خدایی را سزاست که تا صدایش می‌کنم پاسخم میگوید اگرچه وقتی او مرا صدا می‌کند،من کاهلی می‌کنم
سپاس خدایی را سزاست که هرچه ازاو می‌طلبم عطا می‌کند اگرچه وقتی او درخواستی می‌کند من بخل می‌ورزم
سپاس خدایی را سزاست که هروقت بخواهم می توانم صدایش کنم و هرگاه در پی خلوتی با او باشم بی هیچ واسطه ای می توانم داشته باشم و او همیشه برآورنده خواسته های من است
سپاس خدایی را سزاست که غیر از اورا نمی خوانم و اگر بخوانم هم پاسخی نمی شنوم
سپاس خدایی را سزاست که به غیر از او دل نمی بندم و اگر ببندم هم دلم را می شکند و پشتم را خالی می کند
سپاس خدایی را سزاست که به او تکیه می کنم و او گرامی ام می دارد و دست نوازش بر سرم می کشد و به مردم تکیه نمی کنم که اگر کنم خوارم می کنند و تنهایم می گذارند
سپاس خدایی را سزاست که از من بی نیاز است اما با من دوستی می کند و به من محبت می ورزد
سپاس خدایی را سزاست که با من بردباری میک ند انگار که من هیچ گناهی نکرده ام
به گونه ای در من می نگرد انگار که هیچ خطایی از من سر نزده است
با من طوری رفتار می کند انگار که هیچ لغزشی نداشته ام.
این خدا! این خدای من است...!
به راستی ستایش برانگیز است
به حقیقت دوست داشتنی است
و به واقع سجده کردنی

متن حدیث: 
اَلْحَمْدُ للهِِ الَّذي اَدْعوُهُ فَيجيبُني وَ اِنْ كُنْتُ بَطيـئاً حينَ يدْعوُني؛ وَالْحَمْدُ للهِِ الَّذي اَسْئَلُهُ فَيعْطيني وَاِنْ كُنْتُ بَخيلاً حينَ يسْتَقْرِضُني؛
وَالْحَمْدُ للهِِ الَّذي اُناديهِ كُلَّما شِئْتُ لِحاجَتي وَاَخْلوُ بِهِ حَيثُ شِئْتُ؛لِسِرِّي بِغَيرِ شَفيـع فَيقْضي لي حاجَتي اَلْحَمْدُللهِِ الَّذي لا اَدْعُو غَيرَهُ؛وَلَوْ دَعَوْتُ غَيرَهُ لَمْ يسْتَجِبْ لي دُعآئي وَالْحَمْدُ للهِِ الَّذي لا اَرْجُو؛غَيرَهُ وَلَوْ رَجَوْتُ غَيرَهُ لاََخْلَفَ رَجآئي وَالْحَمْدُ للهِِ الَّذي وَكَلَني؛اِلَيهِ فَاَكْرَمَني وَلَمْ يكِلْني اِلَي النّاسِ فَيهينُوني وَالْحَمْدُ للهِِ الَّذي؛تَحَبَّبَ اِلَي وَهُوَ غَنِي عَنّي وَالْحَمْدُ للهِِ الَّذي يحْلُمُ عَنّي حَتّي كَاَ نّي لا ذَنْبَ لي فَرَبّي اَحْمَدُ شَيء عِنْدي وَاَحَقُّ بِحَمْدي

منبع : مشرق